ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူရွိခဲ့ခ်ိန္က
အိပ္မက္တစ္ခုလို ျပီးဆံုးခဲ့ေလရဲ႕။
အျမဲေရြ႕ေနတဲ့ တိမ္ေတြလို
လြင့္ေမ်ာရင္းနဲ႕
ကမၻာတစ္ျခမ္းစီမွာ
ဘဝကေတာ့
ရာသီေပါင္းမ်ားစြာ ရွည္လ်ားဆဲေပါ့။
မေမ့ဘူးေျပာခဲ့ေပမယ့္
မင္းလည္း ေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္
အျမဲသတိရမယ္လို႕
ကတိမေပးခဲ့ေပမယ့္
ငါေန႕တိုင္း သတိရေနပါတယ္။
အိပ္မက္ကိုဘဝအျဖစ္
မေျပာင္းလဲႏိုင္တာ
ငါတို႕ရဲ႕ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္လို႕ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္
ေတြ႕ဆံုမႈကို ဖန္တီးသူဟာ
မ်ွားနတ္ေမာင္ ဆိုရင္ျဖင့္
မ်ွားနတ္ေမာင္ကိုသာ
အျပစ္တင္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕...
ငါဟာ
လြမ္းဆြတ္ျခင္းမ်ားကို မခံစားနိုင္သူမို႕ပါ။
ၿပီးပါၿပီ ...
Post a Comment
စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)