ကိုင္းပင္ေတြ ႏႈတ္ဆက္ေတးဆို
ကညာပ်ိဳလို ႏြဲ႔ကာယိမ္းကာနဲ႔
အညတရ စမ္းေခ်ာင္းေလး နံေဘး
သူ႔ရဲ႕မ်က္ရည္ ကို သုတ္
ငါ့ရင္မွာ ပ၀ါအစုတ္စီးေပးလိုက္တယ္
အနမ္းတပြင့္ နဲ႔ ကမ္းလင့္မယ္ဆိုတဲ႔ခ်စ္သူ
ဘယ္အရာ ကို ဘာကျပန္စား
ေသျခာမႈ အခန္းဗလာမွာ
စိတ္လႈတ္လႈတ္ေလး ျပဳတ္မက်မီ
ဒံုးဆုိင္းရံူးထြက္ခဲ႔ေလျပီ
ငါေလ.........................
ေျပးရင္းနဲ႔ ငို၊ ငိုရင္းနဲ႔ ေျပးခဲ႔ေပမဲ႔
ဟိုးအေ၀းဆီမွာ
ငါ့ကိုခ်စ္ေသာ ငါ့ခ်စ္သူ
ေသာင္ျပင္မွာ လူးေနခဲ႔ေပါ့....................။ ။
ၿပီးပါၿပီ ...
Post a Comment
စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)