ပန္းတစ္ပြင့္ကို ေျခြဖို႔ ဓါးထက္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းက အႏိုင္ရတယ္။
ဥယာဥ္မွဴး အယူအဆေတြ မျငင္းခံုခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါကိုယ္တိုင္က ပန္းညွီနံ႔ ေနာက္ လိုက္တဲ့ …. ငါး ….
ခ်ိဳလြန္းေတာ့ ခါး တယ္။
ပန္းေတြ စားမိတဲ့ …. ငါး
ေနာင္တ ထဲမွာ တစ္ညလံုး ကူး…ခတ္..
အစထဲက… ပ်ား … မဟုတ္ခဲ့ေတာ့…
၀တ္ရည္ စုတ္မိတဲ့ …. ငါး ….
ရနံ႔ ခါး ေတြ အန္ ၿပီး … ေသ ဆံုး သြား…တယ္..
မိုး ခါး ေရ ေလာင္း ထား တဲ့ ………. ပန္း …ေတြ ။
ၿပီးပါၿပီ ...
Post a Comment
စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)