ပန္း ကဖ်ာေရ ....ငါ က်ဆုံး ေန ဆဲပဲ
ေမးခြန္း နဲ႔ နွလုံးသား
မဟာမိတ္ ၿပဳ တဲ႔ အခ်ိန္
အေၿဖ နဲ႔ မသိစိတ္
ည နက္နက္ တိတ္ဆိတ္ မွု မ်ိဳးလုိ
က်ိန္စာ မေၿပ ေသး တဲ႔ သည္ .....
ဒဏ္ရာ ေတြ တစ္စတစ္စ ရွင္သန္
ယုံၾကည္ ၿခင္း နဲ႔ အတိတ္ မွာ
ေရးေရး ေလး သက္ရွိ တစ္ခု ဟာ
တဲတဲ ေလး က်န္ တဲ႔ သက္မဲ႔ အၿဖစ္ နဲ့
တို႔ ေတြ ပ်ိဴးက်ဲ ခဲ႔ သည္ အပင္
အခု ... ဘယ္သူ ... ဝန္းရုိးစြန္း တစ္ဖက္ ဆီမွာ
သတိ ရၿခင္း က ၾကီးထြား လာခဲ႔
ဝါက် ေလး တစ္ခု ၿပီးဆုံး သလုိ
ခခယယ ေခါက္ရုိး က်ိဳးတဲ႔ စာအုပ္ ထဲ
အသက္ နွစ္ခု နဲ႔ ဝိဥာည္
တစ္ခု ၿမွဳပ္နွံ
ၿပီးပါၿပီ ...
Post a Comment
စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)