ေလျပင္းရယ္ထန္
ေကာင္းကင္က ဂ်ိဳးဂ်ိန္းသံနဲ႔
အလွ်ံအခဲ မိုးေပါက္က်ဲမယ္
အေျပးျပန္ခဲ႔ အသိုက္ဆီ
ျပိဳယြင္းခဲ႔ျပီ .........
က်လိ ... က်လီ
ဟစ္ေအာ္မည္ အေမ့သား
ဘယ္နားလြင့္လို႔ က်ေလျပီ
က်ိဳးပါလိမ့္မည္
ေၾကေရာ့မည္
ေဘးမသီေစနဲ႔ အေမ့သား
စိတ္ထဲက ပြားလိမ့္မည္
အရပ္ရယ္ ရွစ္ပါး
ခုန္ကာသြား ဆုန္ကာသြား
ျခံဳလွ်ိဳ ျခံဳၾကား
ငါ့သားေလးက်မ်ားေနလားလို႔
ရင္မွာမခ်ိ ေျပးၾကည့္သည္
မီးလွ်ံေနခဲ ဆယ္စင္းက်ဲသလို
ေသာကပူမီး သူ႔ဖိစီးကာ
ရူးမတက္ပင္ ရွိေတာ့မည္
သားငယ္ေပ်ာက္တဲ႔ ဌက္မိခင္
ရင္တြင္းက မီးေတာက္စင္
မျမင္ခ်င္ ရင္နင့္မဆံုး
ေလထန္အစ သိုက္ျပိဳက်မွာ
ျခံဳပုတ္ညိုေဘး ဌက္နီေထြးကို
ေခြးအုိခ်ီေျပး ခါလိုက္ေသးသည္
ဟုိေျမပံုကပ္ ေသြးစက္နီနီ
နင့္ သားေသြးသာ ျဖစ္ေတာ့သည္ဟု
ငါ မေျပာရက္
ေျပာမထြက္ျပီ
ေရာ ...........
ခက္ပါဘိ ........ျဖစ္ရေလ. ။
ၿပီးပါၿပီ ...
Post a Comment
စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)