0
မလင္းလက္ဘူး သာမန္ပါပဲ
ရန႔ံမလွဳိင္ဘူး လန္းရုံေလးပဲ...။

မွိန္ပ်ပ် ၾကယ္ေလးေရ
ရင္ဖုိဖုိန႔ဲ ငါေစာင့္ေနခဲ့
အခုေတာ့ ေၾကြသက္ေရာေပါ့...။

မုန္တုိင္းအေ၀ွ႔မွာ
တိမ္ျဖဴေတြ လြင့္စင္
ေျခဦးတည့္ရာ ခရီးႏွင္လုိ႔
ကုိယ့္သခ်ဳႋင္း အေရာက္
ျပန္ခရီးက မေပါက္
အခုေတာ့ လက္ေျမွာက္ရၿပီေပါ့...။

ရွင္သန္မႈ တေလွ်ာက္လုံး
႐ုန္းကန္မႈနဲ႔
ဘ၀ကုိ အဓိပၸါယ္ဖြဲ႕
အခုေတာ့ ႐ုတ္တရက္
ႏွဳတ္ဆက္ၿပီေပါ့ကြယ္...။

ငါ့ဥယ်ာဥ္မွာပြင့္တဲ့ပန္းမုိ႔
ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးပဲ
ငါ႐ွဳိက္နမ္းမိတယ္...။

မသိစိတ္က
ကုိယ္ကုိခ်ည္ဖြဲ႔
သံေ၀ဂေတြ ေသာကနဲ႔ေရာယွက္
ငါ...သိပ္ပင္ပန္းေနတယ္…။

မပဋာေရ...
နင္…ရွာတဲ့မုန္ညွင္းေစ့
အိမ္ေပါက္ေကာေစ့ရဲ႕လားကြယ္...။

Post a Comment

စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)

 
Top