အၾကည့္ရဲရဲေတြကို တြန္းလွန္ဖို႔
ကြ်န္ေတာ့ ရာဇ၀င္က အားမေကာင္းေသးဘူး ပန္းဝီရီ...။
ကဗ်ာေရးတယ္ဆိုတာ
ရာဇ၀တ္မႈအၾကီးၾကီး က်ဴးလြန္တာမဟုတ္သလို
ေကာင္းမႈအၾကီးၾကီး ျပဳတာလဲမဟုတ္ဘူး
စိတ္ရဲ႕ အဖံုးကို ခဏေလး လွပ္ၾကည့္ရံုသာျဖစ္ေၾကာင္း
ပန္းဝီရီ သိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာသာျပန္ျပပါဦးမယ္ေလ....။
ရာစုသစ္ရဲ႕ေလာကဓံတရားေတြထဲ
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ပန္းဝီရီ
ကမာၻတျခမ္းစီျခားလို႔....။
မငိုပါနဲ႔ ပန္းဝီရီ
ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးစီးျပီး စြန္႔ခြာထားခဲ့မဲ့
ေလာကရဲ႔ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရားေတြထဲ
ေပ်ာ္သလိုသာေနခဲ့ပါ
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့
မိုးရာသီမရွိတဲ့ ကမာၻတျခမ္းမွာေနရင္း
တနဂၤေႏြေန႔ရဲ႕ မိုးေရစက္ေတြအေၾကာင္း
ထစ္ထစ္ခ်ဳန္းခ်ဳန္း စာလံုးေပါင္းေနပါဦးမယ္...။
ဇာတ္သိမ္းခန္း ၾကိဳသိေနတဲ့ ျပဇာတ္တပုဒ္ပါ ပန္းဝီရီ
အရိပ္က အရိပ္လိုေနတတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
ကြ်န္ေတာ္ .. မီးနီမွ လမ္းျဖတ္ကူးပါေတာ့မယ္ေလ
ေမ့ပစ္လိုက္ပါ ပန္းဝီရီ
နာမည္ေက်ာ္ အညတရ တေယာက္ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနတဲ့
လူမိုက္တစ္ေယာက္ကို ေမ့ပါ
အလင္းတို႔ရဲ႕အလ်င္နႈန္းနဲ႔
ကြ်န္ေတာ့ကို ေမ့ပါ...။
ၿပီးပါၿပီ ...
Post a Comment
စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)