ျမဳိ႕ျပ သစ္ပင္
ငွက္တစ္ေသာင္း နားဖုိ႔ မေျပာနဲ႔…
သူ႕ေရေသာက္ျမစ္ကုိယ္၌က ခ်ဳိ႕တဲ႔ ေနရွာ
ေအာက္ဆီဂ်င္ ထုတ္လႊင့္နုိင္မႈ အတုိင္းအတာကုိ
ဘယ္သူမွ ဂရုမျပဳနုိင္ဘူး…
တုိက္ အအုိအပ်က္ေတြေပၚက
အင္တာနာတုိင္ေတြထက္ေတာင္ နိမ့္က်ေနေတာ့…
အသုိက္ဖြဲ႔တတ္တဲ႔ ငွက္ေတြေတာင္
သူ႕ရင္ထက္မွာ ေက်ာက္ခ် မရပ္နားခဲ႔ဘူး…
ႏြယ္ပင္ အရစ္ပတ္ခံ တုိးထြက္လုိ႔ မရနုိင္တဲ႔ သူ႔အိပ္မက္မွာ
ႏြယ္ပင္ေတြသာ စိမ္းလန္းခဲ႔ရ
တရံတခါမွ မုိးကုိ ေမွ်ာ္မိတယ္…။
ျခစားေနတဲ႔ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းေတြကုိ
မ်က္ႏွာလႊဲခဲ႔တာ ၾကာခဲ႔သေလာက္.
အျပန္အလွန္ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ႔ၾကတာလည္း ကာတစ္ခု တုိင္ခဲ႔ျပီ...
လမ္းေဘး ပန္းခုံေပၚက
ဒီဇုိင္းလွလွ အရုပ္ပုံ ေရာင္စုံ သစ္ပင္ေတြနဲ႔
တုိက္ၾကဳိတုိက္ၾကား အခက္အလက္ ကင္းမဲ႔ သူ႕ျဖစ္စဥ္ၾကားမွာ
ဘယ္အရာ မွားခဲ႔သလဲ...တခါမွ မစဥ္းစားခဲ႔ဘူး....
မနက္ျဖန္မွာ (အနည္းဆုံး) လူတခ်ဳိ႕အတြက္
ေလာင္စာ ျဖစ္ေပးဖုိ႔ သူ အားေမြးေနဆဲ.....။ ။
ၿပီးပါၿပီ ...
Post a Comment
စဥ္းစားမႈမပါဘဲ သင္ယူေသာ ပညာသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၍ ၊ ပညာမရွိဘဲ စဥ္းစားျခင္းကား အလြန္ အႏၱရာယ္ၾကီးေပသည္။ (သားၾကီး)